By: Edelyn B. Fernandez
High school, oh highschool
You made me a fool
High school, oh high school
You made me a whole
First day high,everything's new
And also a lot of first time, too
Sophomore, lots of colours
Bestfriends just found each other
Junior high is unforgettable
It stands out of them all
When JS Prom is thru,
Love teams start to flew
I just love this feeling
I hate to see the ending
But we knew the saying,
"In every beginning, there's an ending"
I know high school is so perfect
To teenagers' loves and hates
It was almost perfect
That I don't want to get out of it
But we have to face the bitter fact
And be thankful of what we've got
I hate to bid goodbye to you
Oh high school, I'll surely miss you
To Infinity & Beyond!
Tuesday, November 12, 2013
Thursday, October 17, 2013
ANG LiMANG TALANGKANG MAKASARiLi
written by Kharelle Mae M. Naduma
(Short Story)
Noong paleozoic era, sa dalampasigan ng Isla Paraiso, naninirahan ang limang magkakapatid na sina Talangkaka, Talangkeke, Talangkiki, Talangkoko, at Talangkuku. (a/n: pasenya, tmad mg'isip ng pngalan c author, haha) Ipinanganak sila na quintuplets at hindi ito kinaya ng kanilang ina kaya't namatay siya kaagad matapos silang isilang. Mag-isa silang pinalaki ng kanilang ama na si TalangKing.
Ngunit masyadong abala ang kanilang ama sa pamumuno ng kanilang kaharian at wala itong karanasan sa pagpapalaki ng bata. Walang siyang ideya kung paano sila palakihin ng tama. Hindi rin naging pantay ang kanyang tingin sa mga anak, dahilan kaya namuo ang inggit at sama ng loob sa bawat isa. Dahil wala na silang ina na siyang dapat na nag-aaruga at lubos na nagpaparamdam ng pagmamahal, halos araw-araw ay nakikipagkompetensya ang mga batang talangka sa bawat isa para sa pagmamahal at atensyon ng kanilang ama. Bottomline - silang lima ay mga KFC. (a/n: pasensya ulit, gutom na c author -_-)
Isang araw, bigla nalang namatay si TalangKing dahil sa AH1N1. Lahat ng tao sa kaharian ay nabahala sapagkat para sa kanila, wala sa limang magkakapatid na talangka ang dapat na maging bagong hari dahil lahat sila ay pawang makasarili, nagmamarunong, laging nag-aaway, at laging nagtatalo kung sino ang pinakamagaling. Sa tuwing nagsasama silang lima ay isa lang ang kinahahantungan nito - G.U.L.O.
At nangyari nga ang inaasahang hindi inaasahan. Nagpasya ang limang talangka na hatiin sa lima ang dalampasigan. Bawat isa ay nagtayo ng kanya-kanyang kaharian. Lalong lumala ang gulo at kompetisyon sa pagitan ng magkakapatid - kesyo kung sino raw ang may pinakamaganda at pinakamalaking palasyo, kung sino ang pinakamayaman at blah blah blah.
Hindi nagustuhan ng mga mamamayan tulad nila alamang, kabibe, isdambituin, hayop ng siotsin at iba pa ang nangyayari kaya't nag-isip sila ng paraan upang matigil na ang kahibangan ng limang magkakapatid na talangka at ng maturuan sila ng leksyon.
Sabay-sabay silang nag-alsa laban sa pamumuno ng limang talangka ngunit nagmatigas lamang ang mga ito kaya't ginamit na nila ang kanilang plan B. Kinuyog nila ang magkakapatid sa isang butas sa gubat ng isla na pinagtulungang hukayin ng mga mamamayan bago pa man sila nag-alsa.
Sa lalim ng butas ay hindi magawang makawala ng limang talangka. At dahil nasa gubat sila at wala sa mabuhanging dalampasigan ay nahirapan silang gamitin ang kanilang mga sipit. Dahil sa desperasyon, tinungtungan ni kaka si keke, nagbabakasakaling baka makalabas siya. Pero hinila siya ni kiki at ito naman ang tumungtong sa kanya. Hinila naman ni koko si kiki at siya ang tumungtong and so on and so forth. Naghilahan sila at pinatung-patungan ang isa't isa na tila walang ayaw magpatalo at gustong unang makaalis sa butas. Again, nagkukumpetensya na naman sila mga mahal kong mambabasa, haisst -_-
Hanggang sa napagod nga sila. Napag-isip-isip nila na walang mangyayari kung lagi silang mag-uunahan. At dahil quintuplets nga sila, sabay-sabay din silang naka-isip ng brilliant idea! Napagdesisyonan nilang isantabi muna ang kanilang pagiging makasarili. Sa wakas, ginamit din nila ang kanilang mga utak ng tama.
Nagpatungpatung sila - nagpresenta si kuku na siya na sa ilalim na pinatungan ni koko, na pinatungan kiki, na pinatungan keke, na pinatungan naman ni kaka at naabot nga nila ang pinakataas ng butas. Nang makalabas si kaka inabot niya ang kamay ni keke, na inabot ang kamay ni kiki, na inabot ang kamay ni koko, na inabot ang kamay ni kuku hanggang sa lahat sila ay tuluyang nakalabas sa butas. Sa sobrang saya at tuwa ay nagyakapan sila at humingi ng tawad sa isa't isa. Napagtanto nila na mas mabuti kung lagi silang magtutulungan kaysa sa magkanya-kanya at makipagkompetensya. Nang bumalik sila sa kaharian ay binuo nilang muli ang kahariang kanilang hinati sa lima at bumaba sa kanilang mga posisyon.
Humanga ang mga mamamayan sa kanilang ginawang pagpapakumbaba. Tuluyan na nga nilang natutunan ang kanilang leksyon kaya't hinirang ulit silang lima ng mga mamamayan bilang kanilang mga pinuno. Ngunit di tulad ng dati, ngayon ay tulong-tulong na sila sa pamumuno ng kaharian. Pinunan ng bawat isa ang pagmamahal at atensyon na hindi nila naranasan sa kanilang mga magulang. At dahil doon, mas napamunuan nila ang kaharian ng tama. Ito'y naging mas maganda, masaya at payapa.
THE END :)
_________________________________________________________________________________
WAHAHA! I'm so proud of myself because I have written a story which really came from my own ideas, though I was inspired by a TV program. hehe
Thanks Ma'am Izza :) and sorry if it's not in English. I'm afraid I can't interpret or convey the things that I want to show to the readers so might as well write it in tagalog nalang para mas ma'express pjud nku ang akung ideas. haha.
Medyo informal din siya pagkasulat, I'm sorry for that but I like it that way.
I also plan to put dialogues pero basi mas mutaas lng ang story, dli na cia SHORT STORY, haha and basi kapoyan pud ka ug basa ma'am. concerned lng..hihi
This story is mainly about bayanihan - helping others than being selfish.
I saw this one episode of "Ang Pinaka" on NewsTV featuring the Top 10 Unfair Animal Depictions. The crab is on the list because of the popular term "crab mentality".
Dr. Nielsen Donato explained there that, "Yung tinatawag na crab mentality nakuha natin iyan sa mga Spaniards na kapag may umaangat na isa, sisiraan ka para lang hindi ka yumaman or sumikat.
Pero hindi naman talaga naghihilahan pababa ang mga alimango. Sa katunayan, tinutulungan nila ang isa’t isa na makaakyat. Kapag naintindihan lang natin crabs they migrate, so kapag nagma-migrate iyan minsan umaakyat sila ng mga cliff. Para makapanik, umaakyat sila sa bawat isa para lang makatawid kung saan sila mangingitlog.”
(And this was where I got an idea about what the focus of my story will be. Haha)
(Short Story)
Noong paleozoic era, sa dalampasigan ng Isla Paraiso, naninirahan ang limang magkakapatid na sina Talangkaka, Talangkeke, Talangkiki, Talangkoko, at Talangkuku. (a/n: pasenya, tmad mg'isip ng pngalan c author, haha) Ipinanganak sila na quintuplets at hindi ito kinaya ng kanilang ina kaya't namatay siya kaagad matapos silang isilang. Mag-isa silang pinalaki ng kanilang ama na si TalangKing.
Ngunit masyadong abala ang kanilang ama sa pamumuno ng kanilang kaharian at wala itong karanasan sa pagpapalaki ng bata. Walang siyang ideya kung paano sila palakihin ng tama. Hindi rin naging pantay ang kanyang tingin sa mga anak, dahilan kaya namuo ang inggit at sama ng loob sa bawat isa. Dahil wala na silang ina na siyang dapat na nag-aaruga at lubos na nagpaparamdam ng pagmamahal, halos araw-araw ay nakikipagkompetensya ang mga batang talangka sa bawat isa para sa pagmamahal at atensyon ng kanilang ama. Bottomline - silang lima ay mga KFC. (a/n: pasensya ulit, gutom na c author -_-)
Isang araw, bigla nalang namatay si TalangKing dahil sa AH1N1. Lahat ng tao sa kaharian ay nabahala sapagkat para sa kanila, wala sa limang magkakapatid na talangka ang dapat na maging bagong hari dahil lahat sila ay pawang makasarili, nagmamarunong, laging nag-aaway, at laging nagtatalo kung sino ang pinakamagaling. Sa tuwing nagsasama silang lima ay isa lang ang kinahahantungan nito - G.U.L.O.
At nangyari nga ang inaasahang hindi inaasahan. Nagpasya ang limang talangka na hatiin sa lima ang dalampasigan. Bawat isa ay nagtayo ng kanya-kanyang kaharian. Lalong lumala ang gulo at kompetisyon sa pagitan ng magkakapatid - kesyo kung sino raw ang may pinakamaganda at pinakamalaking palasyo, kung sino ang pinakamayaman at blah blah blah.
Hindi nagustuhan ng mga mamamayan tulad nila alamang, kabibe, isdambituin, hayop ng siotsin at iba pa ang nangyayari kaya't nag-isip sila ng paraan upang matigil na ang kahibangan ng limang magkakapatid na talangka at ng maturuan sila ng leksyon.
Sabay-sabay silang nag-alsa laban sa pamumuno ng limang talangka ngunit nagmatigas lamang ang mga ito kaya't ginamit na nila ang kanilang plan B. Kinuyog nila ang magkakapatid sa isang butas sa gubat ng isla na pinagtulungang hukayin ng mga mamamayan bago pa man sila nag-alsa.
Sa lalim ng butas ay hindi magawang makawala ng limang talangka. At dahil nasa gubat sila at wala sa mabuhanging dalampasigan ay nahirapan silang gamitin ang kanilang mga sipit. Dahil sa desperasyon, tinungtungan ni kaka si keke, nagbabakasakaling baka makalabas siya. Pero hinila siya ni kiki at ito naman ang tumungtong sa kanya. Hinila naman ni koko si kiki at siya ang tumungtong and so on and so forth. Naghilahan sila at pinatung-patungan ang isa't isa na tila walang ayaw magpatalo at gustong unang makaalis sa butas. Again, nagkukumpetensya na naman sila mga mahal kong mambabasa, haisst -_-
Hanggang sa napagod nga sila. Napag-isip-isip nila na walang mangyayari kung lagi silang mag-uunahan. At dahil quintuplets nga sila, sabay-sabay din silang naka-isip ng brilliant idea! Napagdesisyonan nilang isantabi muna ang kanilang pagiging makasarili. Sa wakas, ginamit din nila ang kanilang mga utak ng tama.
Nagpatungpatung sila - nagpresenta si kuku na siya na sa ilalim na pinatungan ni koko, na pinatungan kiki, na pinatungan keke, na pinatungan naman ni kaka at naabot nga nila ang pinakataas ng butas. Nang makalabas si kaka inabot niya ang kamay ni keke, na inabot ang kamay ni kiki, na inabot ang kamay ni koko, na inabot ang kamay ni kuku hanggang sa lahat sila ay tuluyang nakalabas sa butas. Sa sobrang saya at tuwa ay nagyakapan sila at humingi ng tawad sa isa't isa. Napagtanto nila na mas mabuti kung lagi silang magtutulungan kaysa sa magkanya-kanya at makipagkompetensya. Nang bumalik sila sa kaharian ay binuo nilang muli ang kahariang kanilang hinati sa lima at bumaba sa kanilang mga posisyon.
Humanga ang mga mamamayan sa kanilang ginawang pagpapakumbaba. Tuluyan na nga nilang natutunan ang kanilang leksyon kaya't hinirang ulit silang lima ng mga mamamayan bilang kanilang mga pinuno. Ngunit di tulad ng dati, ngayon ay tulong-tulong na sila sa pamumuno ng kaharian. Pinunan ng bawat isa ang pagmamahal at atensyon na hindi nila naranasan sa kanilang mga magulang. At dahil doon, mas napamunuan nila ang kaharian ng tama. Ito'y naging mas maganda, masaya at payapa.
THE END :)
_________________________________________________________________________________
WAHAHA! I'm so proud of myself because I have written a story which really came from my own ideas, though I was inspired by a TV program. hehe
Thanks Ma'am Izza :) and sorry if it's not in English. I'm afraid I can't interpret or convey the things that I want to show to the readers so might as well write it in tagalog nalang para mas ma'express pjud nku ang akung ideas. haha.
Medyo informal din siya pagkasulat, I'm sorry for that but I like it that way.
I also plan to put dialogues pero basi mas mutaas lng ang story, dli na cia SHORT STORY, haha and basi kapoyan pud ka ug basa ma'am. concerned lng..hihi
This story is mainly about bayanihan - helping others than being selfish.
I saw this one episode of "Ang Pinaka" on NewsTV featuring the Top 10 Unfair Animal Depictions. The crab is on the list because of the popular term "crab mentality".
Dr. Nielsen Donato explained there that, "Yung tinatawag na crab mentality nakuha natin iyan sa mga Spaniards na kapag may umaangat na isa, sisiraan ka para lang hindi ka yumaman or sumikat.
Pero hindi naman talaga naghihilahan pababa ang mga alimango. Sa katunayan, tinutulungan nila ang isa’t isa na makaakyat. Kapag naintindihan lang natin crabs they migrate, so kapag nagma-migrate iyan minsan umaakyat sila ng mga cliff. Para makapanik, umaakyat sila sa bawat isa para lang makatawid kung saan sila mangingitlog.”
(And this was where I got an idea about what the focus of my story will be. Haha)
Friday, September 20, 2013
DiVERT-ion ROAD
Bombing here
Bombing there
And attacking everywhere
Stop pretending
And stop fooling
Before it all explode
Can't you see
Can't you see
What I see right now?
It's a bird
It's a plane
No, it is a fly
When will you
Be enlightened
That all is in a perfect plan
To escape
And cover up
What's the real prob
But what's the real prob?
Oink, oink, oink
What's the real prob?
Sunday, September 8, 2013
NANKING STORE by Macariu Tiu
This story happened in Davao City and the characters were mainly Peter, Linda, and Tua Poya-whose perspective was used in the story.
Peter and Linda was a happy couple. On their wedding, the whole Chinese community was present, and Tua Poya who was only three years old then, because he was robust and fat, was chosen to do the honor of jumping and romping on the matrimonial bed of the couple as a good luck-making sure that their first born would be a boy.
However, Peter and Linda's happy marriage wasn't perfect at all. Four years had gone but still they haven't produced a son or even a daughter yet. And in Chinese culture, this is no good news. It is very important for them to have a child, especially a son, to ensure that someone will carry their family name in the next generations.
They both had changed. Linda moved into the upstairs portion of Nanking Store in Santa Ana while Peter remained in their house in Bajada. Everyone in the community blamed Linda, saying she was infertile and worthless, and they pitied Peter.
Peter, though he still loves Linda, was pressured to have a child not only by his family but the entire community. And so, with his desperation, he had an affair with a Bisayan bar girl. This affair wasn't a secret to all but they pretended like they didn't know. Soon, Peter had a son with the Bisayan woman and this gained back his confidence. He had proven that he wasn't a bad stock after all.
Time came that everybody, even Peter, ignored Linda. She stayed at Nanking Store as if she was one of the salesgirls there. She became ashamed of herself.
The Bisayan woman gave Peter another son, but not too long after that, Peter died in a car accident in Buhangin Diversion Road.
At the wake, Linda sat two rows behind her mother-in-law who ignored her all throughout, while at the burial ceremony, she stood stoically but fainted when Peter was finally buried.
Few weeks after that, Linda's mother-in-law offered her money because she wanted her out of Nanking Store. But Linda refused until they had a confrontation. Finally, she defended herself and slapped her mother-in-law's face.
Then, without notice, her in-laws moved to Manila. For a while, an uneasy peace settled down in Nanking Store. this was until they realized that Linda was pregnant by their driver. And she didn't care if others think of her as a disgrace. She can now smile and was getting back to her old self. She went to Cebu to visit her parents and never came back again. The Nanking Store remains closed and no one knows if she had given birth to a boy.
-END-
Among the stories I have read this week, this story was the one of which I like most.
This story was full of new words for me that in order to fully understand it I had to have a dictionary beside me, and I know that I can use those newly learned words in the future.
This story reflects what really happens in reality, especially in the Chinese culture. It teaches us to be strong and fight for what we stand for or for what we think is right - and this was shown in Linda's character, of how she fought against her in-laws for her right as the legal wife of Peter even though she failed to give them a grandson. It also implies other lessons in life that you really have to read the story by yourself to know what they are.
All in all, I like it from the perspective used (although it's kinda unbelievable that Tua Poya remembered everything that happened when he was only three years old) to how the story was delivered or its flow. The author really made it very realistic. You should read it too. ^^,b
Subscribe to:
Posts (Atom)